Montaż okiennicy do ramy okiennej.

Swego czasu pisałem o różnych sposobach montażu okiennic. Dzisiaj więcej informacji o montażu do ościeżnicy / futryny / okna czy drzwi balkonowych. Spośród wszystkich sposobów montażu okiennic ten jest chyba stosowany najrzadziej. Wynika to chyba z tego, że muszą tu być zastosowane specjalne zawiasy których próżno szukać w marketach - tylko renomowani producenci okuć okiennicowych mają w swojej ofercie tego tupu zawiasy. Drugim ograniczeniem zastosowania tego rozwiązania jest wymagane odsłonięcie ościeżnicy okna czy drzwi balkonowych. I wreszcie trzecie ograniczenie - montaż tego typu zawiasów wiąże się z wywierceniem otworów w ościeżnicy co może skutkować utratą gwarancji udzielanej inwestorom na stolarkę okienną / przynajmniej teoretycznie /.

Montaż okiennicy do ościeżnicy okna.

Firma Roto ma w swojej ofercie dwa typy zawiasów montowanych do ościeżnicy:
- zawias wąski o szerokości 25 mm, wymagający odsłonięcia futryny okna na szerokości około 40 mm,

Zawias wąski.

- zawias szeroki o szerokości około 39 mm, wymagający odsłonięcia futryny około 55 mm.

Zawias szeroki.

Z powyższego wynika, że minimalna wystawanie ościeżnicy z tzw. węgarka to 40 mm.
Zawiasy tego typu można montować praktycznie do każdego rodzaju okien: PCV, drewnianych czy aluminiowych. Jedynie w przypadku okien drewnianych z nakładkami aluminiowymi można mieć pewne wątpliwości. 
Maksymalna głębokość osadzenia okna przy której można zastosować tego typu rozwiązanie - 215 mm.

Zawias okiennicy zamontowany do okna PCV

Skrzydło okiennicy zamontowane na zawiasie.

Zawiasy montowane do ościeżnicy mają trzy zasadnicze zalety:
- wiatrownica / element trzymający otwarte skrzydło / jest zintegrowana z zawiasem w związku z tym odblokowanie otwartego skrzydła jest możliwe z otwartego okna. Jest to szczególnie ważne dla okiennic położonych na wyższych piętrach.

Wiatrownica zintegrowana z zawiasem okiennicy.

- w stosunkowo niedrogi sposób możemy zautomatyzować otwieranie okiennicy,
- zamknięta okiennica położona jest w głębi otworu okiennego co uniemożliwia jej wysadzenie z zawiasów a same skrzydła w pewien sposób zabezpiecza przed wpływem czynników atmosferycznych.

Drzwi zewnętrzne otwierane do środka czy na zewnątrz ?

W zasadzie nie ma tu prostych reguł. O ile w przypadku drzwi zewnętrznych w budynkach: wielorodzinnych, użyteczności publicznej czy lokali przeznaczonych dla określonej ilości ludzi tam przebywających przepisy mówią wyraźnie, że takie drzwi ze względów bezpieczeństwa muszą być otwierane na zewnątrz to w wypadku budynków tzw. jednorodzinnych nie ma już takich wymogów. Inwestorzy sami decydują jak mają się otwierać ich drzwi zewnętrzne. 
Argumenty za drzwiami otwieranymi na zewnątrz:
- zbyt mały tzw. wiatrołap /korytarz/ lub wiatrołap z taką ilością drzwi lub szaf garderobianych, że jeszcze jedne drzwi otwierane do środka będą kolidowały z pozostałymi,
- w drzwiach otwieranych na zewnątrz jest wysoki próg /prawie 3,5 cm/ co przeciwdziała przedostaniu się wody do środka,
- wiatr działający na zamknięte drzwi powoduję dociśniecie skrzydła do ościeżnicy a tym samym ich doszczelnienie,
- bo sąsiedzi i znajomi tak mają.
O ile pierwsze dwa powody są zrozumiałe i trudno się z nimi nie zgodzić to czwarty jest zupełnie nietrafiony. To, że inni tak mają nie dowód, że tak jest lepiej. Co do argumentu trzeciego - był on aktualny w starych drzwiach bez systemu uszczelek i nowoczesnych zamków wielopunktowych.
Argumenty przeciw drzwiom otwieranym na zewnątrz:  
- w okresie zimowym drzwi od zewnątrz mogą być zasypane śniegiem /co prawda zimy mamy coraz słabsze jednak może się to zdarzyć/ i otwierając je musimy ten śnieg odgarnąć otwieranym skrzydłem,
- wiejący wiatr przy otwarciu skrzydła może nam go wyrwać z rąk,
- przed drzwi od zewnątrz musimy wykonać odpowiednio duży podest żeby otwierane skrzydło drzwi nie zmuszało nas do zejścia z niego,
- gościa odpychamy otwieranymi drzwiami co nie jest zbyt eleganckie,
- drzwi muszą być zamontowane prawie w licu muru zewnętrznego w przeciwnym wypadku szeroko otwarte skrzydło będzie uderzało o ościeża, 
- zawiasy umieszczone są na zewnątrz co czyni je podatne na rdzewienie a dla włamywacza są łatwe do wycięcia,
- konstrukcja drzwi bardziej narażona na oddziaływanie czynników zewnętrznych - deszcz, słońce,  

Drzwi zewnętrzne otwierane na zewnątrz.

Drzwi zewnętrzne otwierane do wewnątrz.

Powyżej przytoczyłem argumenty za i przeciw. Jak wcześniej wspomniałem ostateczna decyzja i tak zależy od budujących a ci w przeważającej części wybierają drzwi otwierane na zewnątrz. 

Stolarka drewniana a wilgotność powietrza.

Drewno jest materiałem naturalnym o właściwościach higroskopijnych a zatem jest podatne na wchłanianie między innymi pary wodnej znajdującej się w powietrzu. Może się tak zdarzyć w przypadku zbyt dużej wilgotności wewnątrz pomieszczeń / tego powinniśmy unikać / lub przy dużej wilgotności powietrza na zewnątrz / na to już nie mamy wpływu /. Z punktu widzenia samej konstrukcji stolarki drewnianej chwilowa / kilkunastodniowa / zmiana wilgotności drewna użytego do jej produkcji nie ma wpływu na jej jakość. Kleje użyte do klejenia drewna przeznaczonego do zastosowania zewnętrznego muszą mieć klasę D4 a zatem są wodoodporne i nie ma ryzyka że spoiny klejowe ulegną uszkodzeniu. Natomiast trzeba się liczyć z tym, że elementy okna czy drzwi pod długotrwałym wpływem wilgoci z powietrza ulegną tzw. pęcznieniu co może oznaczać wydłużeniu elementów stolarki w stosunku do wymiarów pierwotnych.  W stolarce drewnianej gdzie zachowano normowe szczeliny między skrzydłem i ościeżnicą / 4-6 mm / spęcznienie elementów okna czy drzwi nie powinno powodować kłopotów, gorzej gdy tych norm nie przestrzegano.  
Pęcznienie drewna jest różne dla różnych gatunków drewna np.:
- dla sosny wynosi około 0,2% przy zmianie wilgotności o 1 % a więc podwyższenie wilgotności o 1 % skutkuje wydłużeniem elementu o 2 mm, podwyższenie wilgotności o 2 % skutkuje wydłużeniem o 4 mm, itd.
- dla dębu wynosi około 0,15% przy zmianie wilgotności o 1 %.
Innym parametrem związanym ze zmianą wilgotności drewna jest czas wymiany wilgotnościowej:
- dla sosny wynosi on około 12-15 dni
- dla dębu wynosi około 40 dni.
Co to oznacza? Że drewno poddane wilgoci po takim czasie zaczyna pęcznieć a przy zmniejszeniu wilgoci po takim czasie zaczyna się kurczyć. Jak z powyższego wynika, drewno sosnowe szybciej reaguje na zmianę wilgotności otoczenia natomiast dębowe znacznie wolniej i jest bardziej odporne na wilgoć.
Natomiast dębina zawilgocona będzie znacznie dłużej dochodziła " do siebie ".
Podobny proces choć z innego powodu zachodzi w stolarce z PCV czy aluminium - tu powodem wydłużenia jest temperatura. Szczególnie dotyczy to stolarki malowanej czy oklejanej ciemniejszymi kolorami. Niejednokrotnie się zdarza, że okna czy drzwi z tych materiałów wystawione na działanie słońca rozszerzą się tak że mamy kłopot z jej otwieraniem. Zwykle jest to krótko trwałe i po zmniejszeniu temperatury dolegliwość z otwieraniem ustępuje - należy do tego podejść ze spokojem, tak po prostu jest i nic na to nie poradzimy. Ze stolarką drewnianą jest podobnie ale tu czynnikiem wywołującym to zjawisko jest wilgoć.
Inna różnica jest jeszcze taka, że wydłużenie elementów nie będzie chwilowe - drewno potrzebuje trochę czasu by wrócić do pierwotnej wilgotności - będzie to trwało kilka, kilkanaście dni. I na ten czas musimy uzbroić się w cierpliwość - możemy co prawda spróbować wyregulować stolarkę - i pogodzić się z tym, że przez ten czas nasze okna czy drzwi będą się trochę trudniej otwierały czy zamykały.

Trochę statystyki po dwóch latach.

To już dwa lata jestem z Wami. W tym czasie zajrzało do bloga 30.000 czytelników co jak na blog o technicznym charakterze wydaje się być niezłym wynikiem i pokazuje, że tematy w nim poruszane są interesujące / taką mam nadzieję /. Pod względem popularności oczywiście daleko nam do blogów modowych czy kulinarnych ale jest to zupełnie zrozumiałe.
Przez te dwa lata napisałem 52 postów - niestety piszę dość nieregularnie - co przeciętnie oznacza 2 posty na miesiąc. Najbardziej popularne wśród czytelników posty to:
Okucia Roto starego typu
Duże otwory okienne - możliwości zabudowy
Regulacja okuć okiennych lato - zima czyli zrób to sam 
Drzwi tarasowe - przegląd systemów 
Okiennice drewniane - montaż w ścianie z ociepleniem 
Okiennice drewniane - wzory 
Drzwi tarasowe HS - idealne rozwiązanie dla dużych otworów 
Ogrody zimowe -  systemy konstrukcyjne 
Regulacja okuć okiennych - trochę wyższa szkoła jazdy 
Mała suszarnia do drewna
Każdy z nich przeczytało od 1000 do 2000 internautów. Były też posty o znacznie mniejszym zasięgu co mam nadzieje nie oznacza, że były niepotrzebne.
Tematów do następnych postów nie brakuje.
Dziękuję za wszelkie dotychczasowe komentarze i uwagi. 

Okna dźwiękoszczelne czyli jakie.

Standardowe nowoczesne okna mają zwykle tzw. współczynnik tłumienia w granicach 31-32 dB przy zamkniętym oknie. Co to oznacza? Że hałas między stroną zewnętrzną i wewnętrzną na przegrodzie okiennej ulega zmniejszeniu właśnie o te 31-32 dB. Dla przeciętnych warunków zewnętrznych jest to zwykle wystarczające. Przy wielkości hałasu zewnętrznego w wysokości 80 dB wewnątrz pomieszczenia uzyskamy niecałe 50 dB. Wielkość hałasu w wysokości 80 dB odpowiada hałasowi ulicy o sporadycznym ruchu samochodów / uliczki wewnątrz osiedlowe bez ruchu autobusowego czy tramwajowego / natomiast 50 dB hałasu wewnętrznego jest wystarczające dla zwykłych pomieszczeń mieszkalnych / za wyjątkiem sypialni gdzie wymagany jest poziom hałasu poniżej 30 dB /. Biorąc pod uwagę że w porze nocnej ruch samochodowy na ulicach wewnętrznych jest znikomy można przyjąć że i w tym wypadku standardowe okna spełnią wymagania w zakresie tłumienia hałasu. Inaczej ma się sprawa z budynkami położonymi przy:
- ruchliwych ulicach z autobusami czy tramwajami które jeżdżą także w nocy,
- trasach tranzytowych z transportem samochodowym,
- trasach kolejowych,
- zakładach przemysłowych,
- lotniskach
gdzie generowany hałas nierzadko przekracza 100 dB.
W tych wypadkach tłumienie hałasu standardowego okna jest dalece niewystarczające i konieczne /zalecane/ jest zastosowanie okien znacznie lepiej tłumiącymi hałas - tzw. okna dźwiękoszczelne.
Zwiększenie hałasu o 10 dB dla ucha jest odczuwalne jako 2 krotna zmiana głośności i odwrotnie zmniejszenie hałasu o 10dB jest odczuwalne jako zmiana głośności o połowę mniejsza. Jest zatem o co walczyć. 
Podstawowym sposobem uczynienia okna bardziej tłumiącymi hałas jest zastosowanie odpowiednich szyb. Przy czym trzeba dodać, że wpływ szyb wielokomorowych bez zróżnicowania grubości poszczególnych tafli szkła na izolacyjność dźwiękową jest minimalny. 
Już zastosowanie jako szyby zewnętrznej szkła:
- o grubości 6 mm podnosi tłumienie o 1,5 - 2 dB,
- o grubości 8 mm podnosi tłumienie o 3,5 - 4 dB,
- o grubości 10 mm podnosi tłumienie o 5,5 - 6 dB.
Przy zastosowaniu grubszego szkła zewnętrznego i wewnętrznego:
- grubości 8 mm zew. i 6 mm wew. tłumienie wzrasta o około 7dB,
- grubości 8 mm zew. i 8.8 mm z folią optiphon tłumienie wzrasta o około 10 dB,
- grubości 10 mm zew. i 8.8 mm z folią optiphon tłumienie wzrasta o około 12 dB.
Oczywiście wymienione wyżej szyby nie wyczerpują możliwości szkła w zakresie tłumienia hałasu / możliwy jest nawet wzrost tłumienia o ponad 20 dB / jednak szyby o takich parametrach będą bardzo ciężkie i niestety drogie. 
W ślad za odpowiednią szybą w oknie dźwiękoszczelnym powinna pójść także konstrukcja samego okna:
- zarówno skrzydło i rama powinny być odpowiedniej grubości / nie mniej niż 80 mm /,
- ilość uszczelek nie powinna być mniejsza niż 3,
- ilość elementów ryglujących skrzydło powinna być maksymalnie duża - jak dla okna antywłamaniowego,
- okucia okienne powinny być ustawione w pozycji dającej maksymalny docisk skrzydła do ramy okiennej co z kolei może sprawiać wrażenie niezbyt komfortowej obsługi,
- osadzenie szyb powinno być dodatkowo uszczelnione między szybą i skrzydłem,
- jeżeli są stosowane nawiewniki to wyłącznie w wersji dźwiękoszczelnej.
Do kompletu winien być zastosowany montaż dedykowany oknom dźwiękoszczelnym. A więc bardzo staranne osadzenie okna w otworze okiennym a wypełnienie szczeliny montażowej np. pianą o podwyższonych parametrach tłumiących dźwięki. 
Tylko wykonanie okna wg powyższych reguł da oczekiwany efekt tłumienia hałasu zewnętrznego.
To wszystko razem czyni okna dźwiękoszczelne znacznie droższymi / 2-3 razy / w stosunku do okien standardowych no ale zdrowie i komfort są najważniejsze.      

Naprawa zasuwnicy okiennej ROTO.

Jeżeli nie dbamy o okucia w oknie  - czyli:
- nie smarujemy, 
- nie regulujemy,  
- nie czyścimy 
a postępuje tak prawie 100 % użytkowników okien, musimy się liczyć że prędzej czy później ulegną one awarii. Prócz mechanicznych uszkodzeń zaczepów / wyrobienie, odłamanie / najczęściej ulegają uszkodzeniu zasuwnice. Objawem uszkodzenia zasuwnicy jest możliwość obracania klamki o 360 stopni bez otwierania okna. Jeżeli stało się to przy otwartym oknie to raczej już go nie zamkniemy. Trochę gorzej gdy uszkodzenie zasuwnicy nastąpi w zamkniętym oknie np. w czasie próby jego otwarcia. Wtedy żeby dobrać się do okuć musimy zdemontować skrzydło okienne poprzez odkręcenie zawiasów a nie jest proste. W zasuwnicy okiennej ulega uszkodzeniu zębatka wprawiająca w ruch okucia okienne w czasie obrotu klamki. W przypadku zasuwnic większości producentów okuć / Siegenia, Winkhaus, Maco itp. / systemy okuć w ciągu ostatnich 20 lat niewiele się zmieniły więc w miejsce uszkodzonej zasuwnicy bez problemu dobierzemy zasuwnicę nową. Będzie ona taka sama jak uszkodzona. Inaczej ma się sprawa z okuciami Roto - około 15 lat temu producent radykalnie zmienił cały asortyment okuciowy tak że obecnie produkowane w żaden sposób nie pasują do tych starych. Co prawda Roto na zamówienie jest w stanie wyprodukować zasuwnicę starego typu jednak w cenie porażającej - średnio ponad 200 PLN - i do tego trwa to 3-4 tygodni co w przypadku zepsutego okna jest brzmi jak dobry żart. Możemy z tego wybrnąć dwojako:
- wymienić cały garnitur okuć w oknie na ten obecnie produkowany co wiąże się ze sporymi kosztami i do tego na ramie okiennej zostaną ślady po starych zaczepach
- spróbować naprawić uszkodzoną zasuwnicę.
Na szczęście firma Roto produkuje również tzw. zestaw naprawczy przeznaczony do zasuwnic. Co prawda nie jest on tani jednak w miarę szybko możemy sami naprawić zepsutą zasuwnicę. 
W pierwszej kolejności odkręcamy klamkę i wyciągamy ją z okna. Teraz możemy przystąpić do odkręcenia zasuwnicy - zwykle jest to kilka, kilkanaście wkrętów. Po wyhaczeniu jej z okuć możemy przystąpić do jej naprawy. 
Pierwszą czynnością jest roznitowanie kasetki starej zasuwnicy. Możemy to zrobić poprzez rozwiercenie nitów wiertłem o średnicy 5-6 mm.

Roznitowanie kasetki zasuwnicy

Po roznitowaniu będziemy mogli rozebrać obie połówki kasetki.

Zasuwnica po zdjęciu kasetki

Przed przystąpieniem do montażu nowej kasetki musimy sprawdzić położenie bolców ryglujących w naprawianej zasuwnicy - bolce muszą być w tzw. pozycji środkowej.

Pozycja środkowa okuć

W takim położeniu bolców ryglujących zakładamy elementy nowej kasetki na starą zasuwnicę. Na jednej z połówek kasetki są dwa wystające bolce - na te bolce nakładamy zębatkę.

Kasetka naprawcza zasuwnicy ROTO - elementy

Po złożeniu nowej kasetki na zasuwnicy ostatnią czynnością jest zaklepanie nitów. Najlepiej jest to wykonać przy pomocy "punktaka".

Kasetka zasuwnicy złożona

Przed ostatecznym zamontowaniem naprawionej zasuwnicy w skrzydle musimy jeszcze sprawdzić położenie bolców ryglujących w pozostałych elementach okucia - tak jak w przypadku zasuwnicy bolce muszą być w pozycji środkowej. Dopiero wtedy możemy zamontować zasuwnice.
Powodzenia.

 

Okiennice drewniane - realizacja.

Okiennice drewniane z drewna egzotycznego meranti. Wybarwienie w kolorze okien PCV - złoty dąb. Wzór okiennicy - szczeblinowe tzw. włoskie. Zdjęcia dzięki uprzejmości firmy POLIS - producenta okiennic drewnianych.

    

   

  

  

  

  

Ogrody zimowe - rodzaje dachów i plany zabudowy.

Zimowe ogrody, w zależności od upodobań inwestora a także od miejsca zabudowy względem budynku, mogą mieć różnorakie kształty zarówno jeśli chodzi o dachy jak i plan zabudowy ścian.
W pewnym stopniu kształt ogrodu zimowego jest implikowany także jego umiejscowieniem względem budynku - szczególnie dotyczy to sytuacji, kiedy decyzja o budowie zimowego ogrodu zapada już po zakończeniu budowy budynku mieszkalnego. W tym przypadku zwykle zachodzi konieczność wpasowania nowej zabudowy w istniejącą konstrukcję budynku.
Poniżej przedstawiamy możliwe kształty zimowych ogrodów. Trzeba jednocześnie zdawać sobie sprawę, że na ostateczną cenę ogrodu zimowego ma nie tylko jego wielkość ale również plan zabudowy oraz kształt dachu. Najtańszą wersją są zabudowy na planie prostokąta z dachem jednospadowym. Każde odstępstwo od w/w powoduje niestety wzrost kosztów materiałów i robocizny wytworzenie a tym samym ostatecznej ceny zimowego ogrodu.

Na schematach poniżej strzałkami zaznaczono kierunki spływu wody z dachu.

1. Zabudowa na planie prostokąta z dachem jednospadowym.

Ogród zimowy prostokątny z dachem jednospadowym.

Przykładowa realizacja.

2. Zabudowa na planie prostokąta z dachem jednospadowym opartym na balkonie.

Wybierając ten typ zabudowy trzeba mieć absolutną pewność, że wytrzymałość płyty balkonowej
jest wystarczająca dla przeniesienia obciążeń z dachu zimowego ogrodu. 

Ogród zimowy prostokątny z dachem jednospadowym podbalkonowy.

Przykładowa realizacja.

 3. Zabudowa na planie prostokąta z dachem trzyspadowym opartym na balkonie.

Ogród zimowy prostokątny z dachem trzyspadowym podbalkonowy.

4. Zabudowa wnękowa na planie prostokąta z dachem jednospadowym.

Zabudowę stanowi ściana czołowa i dach - pozostałe ściany są ścianami istniejącego budynku. 

Zabudowa wnękowa na planie prostokąta z dachem jednospadowym.

 

  5. Zabudowa na planie pięcioboku z dachem jednospadowym. 

Zabudowa na planie pięcioboku z dachem jednospadowym.

Przykładowa realizacja.

6. Zabudowa na planie prostokąta z dachem dwuspadowym. 

Zabudowa na planie prostokąta z dachem dwuspadowym.

7. Zabudowa na planie litery L z dachem dwuspadowym.

Zabudowa na planie litery L z dachem dwuspadowym.

8. Zabudowa wnękowa / między dwoma ścianami budynku stykającymi się pod kątem prostym / z krokwią narożną, dach dwuspadowy.

Zabudowa na planie prostokąta z dachem dwuspadowym z krokwią narożną.

9. Zabudowa wnękowa / między dwoma ścianami budynku stykającymi się pod kątem prostym / z krokwią koszową, dach dwuspadowy.

Zabudowa wnękowa na planie prostokąta z dachem dwuspadowym z krokwią koszowa.

10. Zabudowa na planie trapezu z dachem jednospadowym. 

Zabudowa na planie trapezu z dachem jednospadowym.

11. Zabudowa na planie prostokąta z dachem trzyspadowym.

Zabudowa na planie prostokąta z dachem trzyspadowym.

Przykładowa realizacja.

12. Zabudowa na planie wieloboku z dachem trzyspadowym.

Zabudowa na planie wieloboku z dachem trzyspadowym.